Cultuurblogger Naniki (13) bezocht het NXT Museum met een vriend en deelt haar ervaring.
Daar waren we, eindelijk bij Nxt Museum. Door de regen, maar het was het zeker waard. Ik wou eigenlijk al maanden naar Nxt maar had het nooit gedaan. Het was maandagochtend dus erg rustig. Er waren nog twee andere mensen met wie we het heel gezellig hadden. Het museum zit in Amsterdam Noord en redelijk dichtbij de pont. We gingen naar de tentoonstelling UFO. Ze hadden maar een tentoonstelling maar het was dan wel een leuke.
Zodra ik de tentoonstelling binnenstapte was ik meteen verbaasd. Het zag er zo prachtig uit, ik was echt onder de indruk van hoe vet het er uit zag. Er waren allemaal lichtstrepen en als je dan in een bepaald gedeelte van de kamer ging staan, zag je jezelf in het licht. Het was well echt een van de beste gedeeltes van het museum, maar dat was niet het enige mooie.
Richting het einde was er een indrukwekkende kamer genaamd “foreign nature” Er waren een paar banken waar je kon gaan zitten en dan zat je in een kamer met allemaal bewegende projecties over elke vlak van de kamer. Het leek de hele tijd op wat anders, soms alsof ik aan het varen was maar soms ook dat ik in de ruimte zat. Het enige nadeel was dat ik er erg misselijk van werd na een tijdje. Dus ik kon niet al te lang blijven wat wel jammer was omdat het echt schitterend was.
Als ik eerlijk ben wil ik eigenlijk nog een keer gaan, vooral door het laatste gedeelte. Er was een groot scherm waar je kon gaan staan en dan waren er allemaal springspellen met regenbogen en draken. Het was echt geweldig. Tussen de spellen waren er dans pauzes en mediteer pauzes, alleen aangezien het erg rustig was, miste we een paar spelers. Maar het bleef erg leuk, en zo kon niemand ons vertellen dat we af waren.
Het enige wat er wat minder aan was, was dat je best lang moest wachten tot het volgende spel begon. Als het druk is, dan is dat waarschijnlijk heel onhandig, aangezien er maar 5 mensen per keer kunnen spelen. Maar voor de rest was het echt fantastisch. Het deed best pijn in m’n hart toen we doorhadden dat we weg moesten omdat we nog naar school moesten gaan, dus bleef ik gewoon de hele dag door dansen.